ചാർവാകൻ

അഗ്നിയും ഹിമവും 
മുഖാമുഖം കാണുന്ന സുപ്രഭാതം 


പുഷ്പവും പക്ഷിയും 
പ്രത്യക്ഷമാവുന്ന സുപ്രഭാതം 


ഉപ്പു കുമിഞ്ഞപോലദ്രി 
അതിനപ്പുറം 
അത്തിനന്തോം തക ച്ചോടു  വെച്ചങ്ങിനെ 
വിത്തിട്ടു പോകും കൃഷി സ്ഥലം 


വെണ്‍കരടി 
സ്വപ്നത്തിലെന്നപോൽ 
ഗായത്രി ചൊല്ലുന്ന ഗർഭഗൃഹം 


വൃദ്ധ താപസ്സർ പ്രാപിച്ചു വൃത്തികേടാക്കിയ 
വേദ കിടാത്തികൾ 
കത്തി നിവർന്ന വിളക്കു ചാർവാകൻ


ജടയിൽ കുരുങ്ങിയ ദർഭ ത്തുരുന്പുകൾ
പുഴയിലേക്കിട്ടു പുലർചയിലേക്കിട്ടു 
പച്ച കെടുത്തി പുലഭ്യത്തിലേക്കിട്ടു 
പുച്ഛം പുരട്ടി പുരീഷത്തിലേക്കിട്ടു
പരിധിയില്ലാത്ത മഹാ സംശയങ്ങളാൽ
പ്രകൃതിയെ ചോദ്യശരത്തുന്പിൽ മുട്ടിച്ചു 
വിഷമക്കഷായം കൊടുത്തു 
വിഷക്കോളു പുറമേക്കെടുത്ത് 
എറിയുന്നു ചാർവാകൻ
ലക്‌ഷ്യം കുലച്ച ധനുസ്സ് ചാർവാകൻ

സിദ്ധ ബൃഹസ്പതി ഉത്തരം നല്കാതെ 
ചക്ഷുസ്സിനാലെ വിടർത്തിയ
മാനസ തൃഷ്ണാരവിന്ദം സുഗന്ധം പരത്തുന്നു 


ഉൽക്ക മഴയെന്തു തീ ത്താരമെന്തു 
ആകാശമൽഭുതകൂടാരമായതെന്ത്തിങ്ങനെ 
എന്താണു വായു ജലം ഭൂമി 
ചൈതന്യ ബന്ധുരമായ പദാർത്ഥ പ്രപഞ്ചകം
അന്ധതയെന്തു തെളിച്ചമെന്തു
സ്നേഹഗന്ധികൾ കോർക്കുന്ന സ്ത്രീത്വമെന്തു 
ബീജമെന്തു അണ്ഡമെന്തു 
ഉൾകാടു കത്തുന്ന ഞാനെന്തു നീയെന്തു 
പർവതം സാഗരം ഭാനുപ്രകാശം 
ജനിമൃതി ഇങ്ങനെ നാനാതരം കനൽ ചോദ്യങ്ങൾ 
പ്രജ്ഞയിൽ ലാവ വർഷിക്കെ 
വളർന്നു ചാർവാകൻ


നേരെത് കാരണമരത്തിന്റെ നാരായ വേരേതു നാരേതു 
അരുളേതു പൊരുളേതു 
നെരിയാണിയെരിയുന്ന വെയിലത്ത് നിന്നൂ മഴയത്തിരുന്നൂ 
മണലിൽ നടന്നീറ്റുപുരയിൽ കടന്നു 
മരണക്കിടക്കതന്നരികത്തലഞ്ഞൂ
അന്വേഷണത്തിന്നനന്തയാമങ്ങളിൽ 
കണ്ണീരണിഞ്ഞു ചാർവാകൻ
ബോധം ചുരത്തിയ വാളു ചാർവാകൻ


ഇല്ല ദൈവം ദേവശാപങ്ങൾ മിഥ്യകൾ 
ഇല്ലില്ല ജാതിമതങ്ങൾ 
പരേതർക്കു ചെന്നിരിക്കാനില്ല സ്വർഗ്ഗവും നരകവും 
ഇല്ല പരമാത്മാവുമില്ലാത്മമോക്ഷവും
മുജ്ജന്മമില്ല പുനർജന്മമില്ല 
ഒറ്റ ജന്മം നമുക്ക് 
ഈ ഒറ്റ ജീവിതം 


മുളകിലെരിവു പച്ച മാങ്ങയിൽ പുളിവു 
പാവലിൽ കയ്പ്പ് പഴത്തിൽ ഇനിപ്പു 
ഇതുപോലെ നൈസർഗികം മർത്യബോധം 
ഇതിൽ ഈശ്വരന്നില്ല കാര്യവിചാരം 
ചാരു വാക്കിന്റെ നെഞ്ചൂക്കു ചാർവാകൻ


വേശ്യയും പൂണൂലണിഞ്ഞ പുരോഹിത വേശ്യനും വേണ്ട 
സുര വേണ്ട ദാസിമാരോടോത്ത് ദൈവീക സുരതവും വേണ്ട
പെണ്ണിനെക്കൊണ്ടു മൃഗലിംഗം ഗ്രഹിപ്പിച്ചു 
പുണ്യം സ്ഘലിപ്പിക്കുമാഭസമേധവും 
അമ്മയെ കൊല്ലുന്ന ശൂരത്വവും വേണ്ട
ജീവികുലത്തെ മറന്നു ഹോമപ്പുക 
മാരിപെയിക്കുമെന്നോർത്തിരിക്കും 
വിഡ്ഡി രാജാവ് വേണ്ട രാജഋഷിയും വേണ്ട 
ചെങ്കോൽ കറുപ്പിച്ച മിന്നൽ ചാർവാകൻ

അച്ഛനോട് എന്തിത്ര ശത്രുത ?
മേലേക്ക് രക്ഷപ്പെടുത്തുവാൻ മാർഗം ബലിയെങ്കിൽ
പാവം മൃഗത്തിനെ മാറ്റി 
പിതാവിനെ സ്നേഹപൂർവ്വം ബലിനൽകാത്തതെന്തു നീ ?

തെറ്റാണു യജ്ഞം അയിത്തംപുലവ്രതം ഭസ്മം പുരട്ടൽ 
ലക്ഷാർച്ചന സ്ത്രോത്രങ്ങൾ 
തെറ്റാണു ജ്യോത്സ്യ പുലന്പലും തുള്ളലും 
അർതമില്ലത്തതീ ശ്രാദ്ധവും ഹോത്രവും 


പ്രാർഥിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു പാഴാക്കിടാതെ 
ഒറ്റമാത്രയും അത്രയ്ക്ക് ധന്യമീ ജീവിതം 
വേദനമുറ്റി തഴച്ചൊരീ വിസ്മയം 
സ്നേഹിച്ചു സ്നേഹിച്ചു സാർത്ഥകമാക്കണം പട്ടാങ്ങു 
ഉണർത്തി നടന്നൂ ചാർവാകൻ

മറ്റൊരു സന്ധ്യ ചെങ്കണ്ണനാദിത്യനെ 
നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു യാത്രയാക്കീടുന്നു 
ബുദ്ധിമാന്ദ്യത്താൽ പുരോഹിതക്കോടതി 
കല്പ്പിച്ചു കൊല്ലുകീ ധിക്കാരരൂപിയെ
കൊന്നാൽ നശിക്കില്ലയെന്നു മണ്‍പുറ്റുകൾ
കണ്ടു പഠിക്കുകയെന്നു പൂജാരികൾ 
ദുർവിധി ചൊല്ലീ നദിയും ജനങ്ങളും 
കൊല്ലരുതേ തേങ്ങി വിത്തും കലപ്പയും 


സർപ്പവും സതിയും 
പരസ്പരം പുല്കുന്ന ക്രുദ്ധരാത്രി 
അപ്പുറത്ത് ആന്ധ്യം നുകർന്ന സവർണനാം അഗ്നിഹോത്രി 
കേട്ടിവരിഞ്ഞിട്ടു തീയിൽ ദഹിപ്പിച്ചു 
ശുദ്ധരിൽ ശുദ്ധനെ നന്മ പിതാവിനെ 


തീ നാന്പകറ്റി ഒരൂർജപ്രവാഹമായ് 
ലോകായത കാറ്റുടുത്തിറങ്ങികൊണ്ട്‌ 
രക്തസാക്ഷിക്കു ഇല്ല മൃത്യുവെന്നു
എന്നിലെ ദുഖിതനോടു പറഞ്ഞു ചാർവാകൻ 
രക്തസാക്ഷിക്കു ഇല്ല മൃത്യുവെന്നു
എന്നിലെ ദുഖിതനോടു പറഞ്ഞു ചാർവാകൻ